Disyembre 8-14, 2013

Disyembre 8, 2013

      Dumating si Taiwan bago ako nagising. Hindi tuloy ako makabuwelo ng kilos at tulog. Hindi pa rin kasi kami nagkikibuan. Pero, pagka-almusal niya, umakyat na at natulog. Kaya, bumaba naman ako. Nagtagal kami sa baba. Nakipag-bonding ako kay Ion. Kinakausap ko siya. Panay ang kuwento niya. Nalaman ko tuloy na sinasabihan siya ni Mhel (angThat's My Tomboy niyang tiya), ng ilalagay siya sa sako gaya ng basura. Naawa naman ako sa bata. Kahit naman pasaway ang anak ko ay hindi pa nararapat na sabihan ng ganoon. Magkakaroon siya ng trauma. Kaya, kapag kinuha uli ni Emily si Ion, sasabihin ko ito sa kanya paa malaman niya kung di pa niya alam o kaya aware siya na nagkukuwento ang bata.
      Nahirapan akong magpaalam kay Ion. Umiiyak siya. "Gusto ko sumama sa'yo", aniya. Naawa naman ako. Kaya lang, wala akong nagawa kundi iwanan siya ng umiiyak. Masasanay din siya uli, pag tumagal.
      Nakauwi ako bandang alas-9 ng gabi.


Disyembre 9, 2013

      Pumasok ako ng maaga para makasulat ng lesson plan. Pagdating ko sa school, sinabihan ako ni Mam Amy na ngayong araw darating ang bisita from NCR DepEd. Kaya nagkandaugaga ako sa paggawa ng LP at visual aids. Nakakataranta ang mga bisita dahil titingnan daw ang mga forms namin. Kahit paano ay may takot din ako. Ayoko namang mapulaan ako sa pagiging iresponsable kong guro.
       Nagawa ko naman on-time.
       Nagsimula na ang internship ng student teachers. Kaya nagsimula na rin akong magturo. Tapos, pinag-observenko pa sila sa pagtuturo ko sa Math at Filipino. Kaso, pagdating ko sa Filipino ay halos mawalan na ako ng hininga. Hindi ko napaganda ang turo ko.
     
     
Disyembre 10, 2013

        Pumasok ako ng maaga dahil may meeting kami sa principal.
        Masaya ako ngayong umaga. Nagturo ako ng masaya at dahil dito, alam ko naunawaan nila ako. Ngunit pagdating ko sa Section 1, binigo nila ako. Nagkagulo sila sa groupings. Bihira lang ako magpa-group work ay hindi pa nila nagawang tama. Nainis ako. Nagsermon ako hanggang naramdaman ko na lang na emotional na ako. Sinabi ko ang nangyari kahapon sa sarili ko. Sinabi ko na any time ay babawian na ako ng buhay pero di pa rin nakikita ang mga ginagawa kong pag-i-inspire sa kanila.
         Lumuha ako. Lumuha din sila agad. Marami akong nakakaiyak na sinabi kaya na-touched sila. Ang mga anak ko na napapabayaan ko.
         Nagkuwento ako. Lalo kong silang kinonsensiya at pinaiyak. Tumigil lang sila nangnnagsimula na ako sa gawaing pangsilid-aralan namin. Tahimik ako pagkatapos, gayundin sila. Then, na-realize ko na lumabas pala ang pagiging inglesero ko kapag emotional o nagagalit.
          Di ko naman ikakahiya na napaiyak nila ako. Mahalaga, na-inspire ko sila. Nasabi ko sa kanila na itinurturing ko silang mga anak. At napakapalad nila kung ikukumpara sa aking mga sariling anak.
        Walang nakaalam niyon sa mga kaguro ko. Buong maghapon kaming masaya pagkatapos ng nangyari sa akin. Nagturo din ako sa mga intern ko. Nag-demo pa ang isa sa Math kaya dinnapagod ang hininga ko. Gayunpaman, nararamdaman ko pa rin ang pananakit at paninikip ng dibdib ko.
        Naglaba pa ako pag-uwi ko. Si Eking, di man lang ako matulungan kahit sa paghugas ng pinagkainan. Ako lahat . Nakikita naman niya na ugaga na ako sa mga gawaing bahay ay di man lang magkusa. Minsan, naisip kong magreklamo.
        Nang tapos na ako sa mga gawain, nagmessage si Ann Kassiel. Sabi niya:

Dear sir froilan,

Sorry po pala sa nangyari kanina,sangayun po wala po akong masabe gusto ko lang pong mag sorry.Sir ayaw po namin kayong mawala at ayaw rin po namin kayong mawalan nang pag asa sa mga anak ninyo at wag nyo pong isipin na nawawalan kana nang pag asa. Sir wag nyo po sanang isipin na na disapointed ka po namin, ang totoo po proud po kami na ikaw ang naging teacher namin kasi po kahit dinidiiplina nyo po kamiay ok lang po dahil naiintindihan namin ang pag ka tigas nang ulo namin.At sir ikaw rin po ang nagparamdam nang pagmamahal at pagiging ikalawang tatay namin .At sir wag nyo pong isipin na di mo nagampanan ang pagiging ama sa mga anak mo ,sir kung ano ang nararamdaman namin na kasayahan ganun din sila zillion. Sir wag karin mawalan ng pag asa sa sakit mo sige ka malulungkot kami,sir love na love kanamin wag ka pong mawalan nang pag asa naandito lang po kami para sayu

ann kassiel
ang iyong estudyante

       Nakakatuwa.


Disyembre 11, 2013

       Maaga uli akong pumasok para gawin ang mga natitira kong gawain sa school, gaya ng pagtse-check ng mga papel at pagga-gardening. Naabutan nga ako ng grupo ni Aila Bautista, pupil ko sa Section, na nagtatanim. Angnsipag ko daw. Dahil, time na, naghugas na ako ng kamay.
       Nilapitan nila ako at kinausap. Sabi ni Aila, "You inspire me, Sir!" Huwag lang daw ako mawawala. He he. Natuwa ako ng lihim. Ayaw din pala nila akong mamatay. Ibig sabihin, mabuti akong tao. Kaya ang sagot ko ay pabiro: "Bahala kayo. Mumultuhin ko kaya." "Wag, Sir!" sabi nila. Nagtawanan kami.
       Masaya ako sa mga pangyayari sa school. Kaya lang, nagpasaway ang pupil ni Sir Rey sa time ko, habang ngatuturo ang intern ko at ako ay nag-oobserve sa labas. Nagkipag-away sa babae. Kitang-kita ko na kahit inaawat na ay ayaw pang tumigil at gusto pang saktan ang kaklase. Nauyam ako, kaya binitbit ko siya at pinaupo malapit sa akin. Pinagsasalitaan ko siya ng masasakit dahil sa sobrang galit ko. Paano ba naman ay nagagalit pa sa akin. Di nga nagsalita, pero kung makatingin ay parang lalamunin ako ng buo.
       Ayun! Suspended siya for 7 days. Inaksyunan ng adviser niya.
       Nabastusan lang ako sa ugali ng batang iyon. Sayang, marunong pa naman sa Math.


Disyembre 12, 2013

        Nagmadali akong pumasok para magawa ko ang annual report sa Filipino. Nasimulan ko na ito kagabi, pati ang documentation ng Buwan ng Pagbasa. Di ko lang natapos dahil gabing-gabi na ako nakapagsimula.
        Bakit kasi alanganin ang pagdating ng memo?!
        Di ko rin natapos kahit nasa school na ako ng bandang 8:30. Andaming sagabal. Walang net. Kaya di ko makuha ang mga pics sa FB ko. Isama pa ang pagdating ng mga pupils. Nag-recitation kami. Tapos, pinagpatuloy ang "We Love Math" Campaign.
        Ang good news lang ay nakapagpaalam ako kay Sir Socao na gaganapin ko sa Dec.21 ang Math Olympics sa bagong covered court. Nakahingi din ako ng medals. Tinupad niya ang pangako niya.
        Masaya uli ako dahil nakikita iong masaya ang mga kaguro ko. Panay ang biruan namin nina Sir Erwin at Mam Diana.Green jokes. Intellectual topic. Everything under the sun.
        Agad akong umuwi. Gumawa agad ng report. Mabuti nagamit ko ang net. Nakisama. Natapos din before eleven o'clock.
Sana maganda ang output ng printouts.
         Nainis ako sa text ni Emily. Kukunin niya daw uli si Ion dahil di niya kaya ang lungkot. Sabi ko naman, e di kunin mo sa Linggo. Tapos, nagtanong pa kung kumusta. Ok naman ang sabi ko. Akalain mong nagtanong uli g mas nakakainis. " Panu unsbi n ok c ion.?dpt sau xa kht me work ka.ako nga kht msdmi trbho cnsmz ko mga ank ko.kht hrap ako... magkakaroon n xa yaya...kunin q ulet" Di ko na sinagot. Baka mag-away pa kami uli. Kinukuwestyon niya ang pag-aalaga ni Mama. Kaya nagagalit sa kanya si Mama dahil sobra ang ire niya sa utak niya. Alangang isama kosa school ko. Public school iyon. Mabuti sana kung pwede nng mag-aral. Tanga! Gusto niya lang makipagbalikan eh. Bigo siya. Gusto niya ay dito sa bahay titira si Ion para makadalaw siya.


Disyembre 13, 2013

        Napakaaga kong bumangon para magbanlaw ng ibinabad kong damit. Kailangan ko ring pumasok ng maaga upang ipa-print ang Annual Report ko sa Filipino na pinaghirapan ko ng dalawang gabi. Sulit naman ang pagpasok ko ng maaga dahil nagawa ko lahat sa oras. Pasado alas-9 pa lang ay ready to pass na ang report ko. Tambay-tambay na lang pagkatapos. Hinintay ko si Mam Rodel.
        Pumasok pa rin ang 26 pupils ko. Naawa tuloy ako kay Mam dahil magsasaway na naman siya pag-alis ko. Wala pa naman si Sir Erwin.
        Umalis ako ng school bago mag-11:30. Di ko kasi alam ang Pasay City East High School. One-thirty pa naman ang meeting namin kaya lang gusto ko na maaga akong umalis para di ako ma-late sakaling mahirapan akong maghanap ng venue.
        Nagkita kami ni Mam Lucas sa kalye. May meeting din yata. Binigyan niya ako ng direction para mahanap ko PCEHS. Na-gets ko agad, kaya di muna ako pumunta doon. Dumaan muna ako sa Baclaran. Tumingin-tingin ako ng pwedeng iregalo.
        Nilakad ko na lang din ang venue simula sa Baclaran. Napakaaga ko. Inantok lang ako. May dumating na kasamahan ko bago mag-1:30. Kaya lang parehong nasayang ang effort at oras namin dahil sa Music 21 daw ang venue. Hindimpala meeting kundi Christmas Party. Doon din kami last year. Nakakainis! Nagpadala pa sila ng memompero iba naman ang sinunod nila. Di naman nila nilinaw na party na.
         Pumunta kami ng kasamahan ko sa Music21 Plaza. Naroon na ang iba, kasama ang district coordinator ko. Nag-sorry siya sa akin. Okay lang naman.
         Past 3m nagkakainan na kami. Medyo dumami kami. Marami na ang pagkain. Wala nga lang alak. Nagakantahan lang. Hindi man ako nakakanta, masaya naman ako at nakasali ako sa Christmas Party. Gusto ko lang namang masanay sila sa akin o makilala nila ako.
         Past 7PM, nagsiuwian na kami. Hindi naman kinuha ako annual report. Ako lang yata ang gumawa at nagdala sa party. Okay lang, at least, nakagawa ako. Kaya ko palang gumawa niyon in a time pressure.


Disyembre 14, 2013

         Maaga akong nakaalis. Naliligo pa nga lang si Eking nang lumabas ako ng bahay. Di niya alam na wala akong pasok sa masteral. Didiretso ako ng Antipolo. Dumaan lang ako ng Gotamco para kunin ang grocery na bigay ng Pasay City Hall. Past ten, nasa Bautista na ako. Tuwang-tuwa si Ion nang makita ako. Niyakap niya ako ng mahigpit.
          Pagkalipas ng ilang minuto, sinabi ko na kay Mama na kinukuha na ni Emily si Ion. Labag sa kanyang loob. Sana daw pagkatapos na ng Pasko. Sinabi ko kay Zillion. Pero, agad niyang sinabing ayaw niya. Di ko nga akalaing sasabihin niya dito lang siya at ayaw niyang umuwi. Siguro ay nagugustuhan na niya dito dahil marami siyang pagkain. Masaya siya dito. Isa pa ay ang Tita Mhel niya na madalas siyang tinatakot na ilalagay sa sako.
           Naiinis nga kami ni Mama pag naaalala ang mga kuwento ni Ion. Tapos, kanina, nalaman ko pa na wala na pala silang kuryente doon. Kawawa ang bata. Kaya pala inuubo nang binigay sa akin. Kawawang Ion kung babalik siya sa Caloocan. Makakatikim na naman ng hirap.
            Hapon, pinakausap ko si Zillion sa Mama niya. Narinig mismo ng ina ang sinabi ng bata na ayaw niyang umuwi. Kaya, pumayag naman si Emily. Nabunutan ako ng tinik. Sumaya na ang loob namin ni Mama. Akala kasi namin ay hindi namin makakasama ang bata sa Pasko. Gusto kasi naming magkita-kita silang tatlong magkakapatid ngayong Christmas Seasons.